Het succes van ijzer als circulaire brandstof kan niet zonder een methode om op kosteneffectieve wijze ijzeroxide terug te regenereren tot ijzerbrandstof. Reductie wordt al jaren gedaan, maar niet op een duurzame manier en met als doel duurzame energie op te slaan. Daarom is in januari 2020 het Metal Energy Carrier-project begonnen met het beantwoorden van de vraag: wat is de meest geschikte regeneratietechnologie en welke businesscase is het meest geschikt om de ijzerbrandstoftechnologie op de markt te brengen?
Het project van 1,4 miljoen euro, financieel gesteund door de provincie Noord-Brabant en Shell, heeft tot doel verschillende regeneratietechnologieën technisch-economisch met elkaar te vergelijken. De studie wordt ondersteund door real-life experimenten met installaties die elk een weloverwogen technologie gebruiken en waarvan sommige momenteel in ontwikkeling zijn. De uitkomsten van de experimenten dienen als basis voor de technisch-economische haalbaarheidsstudie, die op haar beurt een onderbouwing wil bieden voor een business case om ijzerbrandstof op grote schaal te commercialiseren.
Technische Universiteit Eindhoven, Metalot, Pometon, EM Group, RISE ETC, Shell, SOLID, RIFT, Veolia en HeatPower ontwikkelde gezamenlijk een visiedocument. Het visiedocument gaat in op de toepassing en het potentieel, de huidige status én routekaart. Daarnaast is er door TNO een haalbaarheidsstudie verricht. Deze documenten zijn via de buttons aan de rechterzijde te raadplegen.
Dit project is mede mogelijk dankzij
